ستون فقرات از مهره‌های استخوانی تشکیل شده است. بین مهره‌ها، دیسک‌های بین مهره‌ای قرار دارند که به آن‌ها دیسک‌های بین مهره‌ای نیز می‌گویند. دیسک‌های بین مهره‌ای از یک حلقه فیبری بیرونی سخت و یک هسته ژلاتینی داخلی تشکیل شده و به عنوان نوعی ضربه گیر عمل می‌کنند. آنها اطمینان حاصل می‌کنند که مهره‌ها به طور انعطاف پذیری به یکدیگر متصل هستند و بنابراین حرکات صاف پشت را امکان پذیر می‌کنند. ما در این مقاله به بررسی  علائم خطرناک دیسک گردن پرداخته‌ایم.

با گذشت زمان، دیسک‌های بین مهره‌ای تحت بارهای زیادی قرار می‌گیرند که می‌تواند آنها را فرسوده کند. در نتیجه سایش و پارگی، حلقه بیرونی سخت الیاف (پوسته) می‌تواند ترک بخورد. حلقه بیرونی سخت را می‌توان به عنوان لاستیک سخت لاستیک ماشین در نظر گرفت که با گذشت زمان شکننده می‌شود. از طریق این ترک‌ها، هسته ژلاتینی می‌تواند به سمت بیرون رانده شود. این اتفاق به عنوان فتق دیسک شناخته می‌شود. اگر فتق دیسک بر روی اعصاب، نخاع یا رباط‌ها فشار بیاورد، ممکن است عوارض ایجاد شود. ستون فقرات به بخش‌های مختلفی تقسیم می‌شود. قسمت بالایی از هفت مهره اول تشکیل شده است و ستون فقرات گردنی نامیده می‌شود.

چرا درد ناشی از فتق ستون فقرات گردنی به بازوها تابش می‌کند؟

در فضاهای بین مهره‌ای ستون فقرات، اعصاب از نخاع خارج می‌شوند و به بافت‌ها و اندام‌های مختلف امتداد می‌یابند. هشت عصب نخاعی از طناب نخاعی در ناحیه ستون فقرات گردنی در هر طرف ایجاد می‌شود. اولین جفت اعصاب بالای مهره اول گردنی بیرون می‌آیند و هفت عصب باقی مانده از فضاهای بین مهره‌ای. اعصاب گردنی ناحیه گردن، شانه و بازو را عصب دهی می‌کنند. هر عصب مسئول کنترل عضلات خاص و حساسیت در نواحی خاصی از پوست است.

فتق دیسک در ستون فقرات گردنی می‌تواند اعصاب را فشار دهد. مغز درد را در ناحیه عصب دهی شده توسط عصب مربوطه ثبت می‌کند. اگر سیگنال‌های حرکتی مغز به دلیل آسیب عصبی نتواند با قدرت کافی به عضلات آسیب دیده منتقل شود، علائم فلج نیز ممکن است رخ دهد. اغلب در ناحیه فتق دیسک یا بافت اطراف آن سوزش وجود دارد که باعث واکنش التهابی و تورم می‌شود. در نتیجه کانال عصبی باریک می‌شود، فشار روی عصب افزایش می‌یابد و درد نیز افزایش می‌یابد. بنابراین، تجویز داروهای ضد التهابی می‌تواند تسکین کننده درد و التهاب باشند.

چه کسانی دچار فتق دیسک گردن می‌شوند؟

هر کسی ممکن است دچار فتق دیسک شود، اما در موارد زیر خطر ابتلا به فتق دیسک گردن افزایش می‌یابد:

  • سابقه خانوادگی
  • ناهنجاری مادرزادی
  • مصرف نیکوتین: ثابت شده است که افراد سیگاری بیشتر از افراد غیر سیگاری از فتق دیسک رنج می‌برند. چرا که جریان خون در دیسک‌های بین مهره‌ای ضعیف است.

علائم خطرناک دیسک گردن

فتق دیسک اغلب در ارتباط با جراحات یا حرکات عجولانه رخ می‌دهد. بعد فتق دیسک گردن، درد شدید در ناحیه تحتانی گردن وجود دارد. درد اغلب به یک بازو تابش می‌کند، به ندرت هر دو بازو تحت تأثیر قرار می‌گیرند. درد نیز بسته به موقعیت سر متفاوت است. برخی نیز بی حسی را در بازوی آسیب دیده تجربه می‌کنند. اینکه کدام حرکات و کدام نواحی از بازو تحت تأثیر نقایص عصبی قرار می‌گیرند به محل وقوع فتق دیسک بستگی دارد. در برخی موارد، فتق دیسک در طی چندین سال ایجاد می‌شود. نمونه بارز آن افرادی هستند که سال‌ها از دردهای مکرر یا سفتی گردن رنج می‌برند. آن‌ها عمدتاً به دلیل بدتر شدن درد به پزشک مراجعه می‌کنند. در این حالت نیز درد می‌تواند به یکی از بازوها سرایت کند و علائم بی حسی یا فلج رخ دهد. تنش مزمن عضلانی در گردن اغلب می‌تواند منجر به سردرد تنشی شود.

علائم خطرناک دیسک گردن

تشخیص فتق دیسک گردن

پزشک برای تشخیص فتق دیسک گردن تحرک گردن را بررسی می‌کند، تمام نواحی بازوها را از نظر اختلالات حسی بررسی می‌کند و با استفاده از حرکات مختلف در شانه، آرنج و مچ قدرت عضلانی را آزمایش می‌کند. براساس نتایج معاینه و علائم، می‌تواند فتق دیسک گردن را تشخیص دهد.

اگر درد بسیار شدید باشد یا علائم مشخصی از فلج رخ دهد، می‌توان تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) از ستون فقرات گردنی را انجام داد. در بیشتر موارد، MRI لازم نیست فوراً انجام شود، زیرا علائم بسیاری از بیماران در عرض چند هفته کم‌تر می‌شود. MRI تنها در صورتی باید انجام شود که علائم بسیار شدید باشد. اگر به دلیل شدت علائم جراحی در نظر گرفته شود، باید قبل از آن MRI برای تایید تشخیص انجام شود. اشعه ایکس یا توموگرافی کامپیوتری نمی‌تواند تشخیص را تایید کند.

درمان علائم خطرناک دیسک گردن

در بیشتر موارد، علائم فتق ستون فقرات گردنی خود به خود از بین می‌رود. اکثر افراد مبتلا فقط برای مدت محدودی از مشکلات رنج می‌برند و سپس در دراز مدت بدون علائم هستند. در بسیاری از موارد، مسکن‌های خفیف تسکین کافی را فراهم می‌کنند. داروهای ضد التهابی، به اصطلاح NSAIDها، به مهار واکنش التهابی اطراف دیسک کمک می‌کنند. سپس تورم کاهش می‌یابد و فشار دیسک بر روی بافت اطراف کاهش می‌یابد. گاهی اوقات به مسکن‌های قوی‌تری نیاز است. گاهی اوقات از داروهای کورتیزون استفاده می‌شود، اما اثربخشی آن‌ها به طور قابل اعتماد اثبات نشده است.

نوع درمان به طور کلی به میزان فتق دیسک بستگی دارد. در بیشتر موارد، اجتناب از فعالیت‌هایی که با استفاده بیش از حد از گردن همراه است، کافی است. همچنین باید از انجام حرکاتی که باعث درد می‌شود خودداری کنید. در ابتدا باید از دویدن، پریدن و فعالیت‌های مشابه با احتیاط استفاده کرد. در برخی موارد، پوشیدن موقت یقه گردن برای حمایت از تسکین ستون فقرات گردنی در صورت فتق دیسک می‌تواند مفید باشد. اما به خاطر داشته باشید که نباید بیش از چند هفته از یقه استفاده کنید. تمرینات حرکتی و فیزیوتراپی نیز به بهبودی کمک می‌کند.

نظرات کاربران

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

instagram logo call button