اصطلاح بیماری دژنراتیو ستون فقرات نشانه‌های ساییدگی و پارگی ستون فقرات را توصیف می‌کند. تغییرات ستون فقرات ناشی از ساییدگی و پارگی تقریباً در همه بزرگسالان قابل تشخیص است. اغلب این موارد هیچ ناراحتی ایجاد نمی‌کنند، اما در برخی موارد نیز می‌توانند منجر به محدودیت حرکت، کمردرد یا درد ارجاعی در بازوها یا پاها شوند. بیماری‌های ستون فقرات ناشی از ساییدگی و پارگی عبارت‌اند از برای مثال، فتق دیسک، اسپوندیلوز دفورمان، آرتروز مفصل فاست، تنگی ستون فقرات و لیز خوردن مهره‌ها.
آناتومی ستون فقرات
ستون فقرات از 24 استخوان متحرک متقابل یعنی مهره‌ها تشکیل شده است. مهره‌ها توسط مفاصل کوچک به یکدیگر متصل می شوند. دیسک‌های بین مهره‌ای الاستیک مانند ضربه گیر بین بدنه‌های مهره قرار دارند. ستون فقرات توسط رشته های قابل کشش بافت همبند (رباط‌ها) و توسط عضلات پشت تثبیت می‌شود. ساختار ستون فقرات پایداری و انعطاف‌پذیری آن را درعین‌حال تضمین می‌کند. مهره‌ها کانالی (کانال نخاعی) را تشکیل می‌دهند که طناب نخاعی در آن جریان دارد. از نخاع، اعصاب به تمام نواحی بدن حرکت می‌کنند. با افزایش سن یا استرس زیاد، هم دیسک‌های بین مهره‌ای و هم بدنه‌ها و مفاصل مهره‌ها فرسوده می‌شوند. دیسک‌های بین مهره‌ای خاصیت ارتجاعی خود را از دست داده و منقبض می‌شوند، ارتفاع بین دو مهره کاهش می‌یابد.
زمانی که دیسک آسیب ببیند!
اگر دیسک‌های بین مهره‌ای آسیب ببینند، هسته دیسک بین مهره‌ای که از یک توده ژلاتینی تشکیل شده است، می‌تواند بیرون بیاید و به داخل کانال نخاعی (فتق دیسک) بیرون بزند. در نتیجه آسیب دیسک بین مهره‌ای و فرایندهای ترمیم، استخوان‌سازی در لبه‌های بدنه مهره‌ها رخ می‌دهد که در اشعه ایکس به‌صورت لبه‌ها یا لبه‌های دندانه‌دار دیده می‌شود (اسپوندیلوز دفورمانس). این تغییرات می‌تواند اعصاب بیرون‌آمده از نخاع را تحریک کند. سپس درد به ناحیه مناسب، به عنوان مثال در بازو یا پا منتشر می‌شود و گاهی اوقات بی‌حسی یا فلج نتیجه است. مانند سایر مفاصل بدن، مفاصل کوچک مهره‌ای در ستون فقرات می‌توانند تحت‌تأثیر علائم ساییدگی قرار گیرند.
این مورد به‌عنوان اسپوندیل آرتروز یا آرتروز مفصل فاست شناخته می‌شود. تغییرات در بدن مهره‌ها، مفاصل مهره‌ها و رباط‌های ناشی از ساییدگی و پارگی می‌تواند کانال مهره‌ها را باریک کرده و باعث ناراحتی شود و در اکثر موارد به‌عنوان تنگی کانال نخاعی شناخته می‌شود. علائم ساییدگی و پارگی به‌ندرت منجر به ایجاد بخشی از ستون فقرات می‌شود ناپایدار می‌شود و تک‌تک بدن مهره‌ها نسبت به بقیه به جلو یا عقب جابه‌جا می‌شود. این مورد می‌تواند به‌عنوان اسپوندیلولیستزیس شناخته شود.
نشانه‌های بیماری دژنراتیو ستون فقرات
تغییرات دژنراتیو در ستون فقرات تقریباً در همه بزرگسالان قابل تشخیص است و اغلب هیچ علامتی ایجاد نمی‌کند. اما آنها همچنین می‌توانند باعث تحرک محدود شوند و به ایجاد کمردرد کمک کنند.
کمر درد:
یک علامت بسیار شایع است. معمولاً عوامل مختلفی در علت آن دخیل هستند. علاوه بر علائم ساییدگی و پارگی روی ستون فقرات، استرس، تنش عضلانی، بارگذاری نادرست، حرکت بسیار کم، دوره‌های طولانی نشستن یا استرس عاطفی همگی می‌توانند نقش داشته باشند. اگر هیچ دلیل واضحی برای شکایات قابل‌شناسایی نباشد، از کمردرد نامشخص صحبت می‌شود. اگر بتوان علت خاصی از علائم را ثابت کرد از کمردرد خاص صحبت می‌شود،برای مثال مواردی چون دیسک کمر خفیف. کمردرد ناراحت‌کننده است، اما بیشتر بی‌ضرر است و سیگنال‌های هشداردهنده‌ای که علت جدی را نشان می‌دهند، به‌عنوان‌مثال، اختلالات حسی و فلج، اختلال در عملکرد مثانه یا روده، تب یا لرز، کاهش وزن، افزایش درد در شب یا تصادف قبلی هستند.
فتق دیسک:
بسته به‌اندازه و محل حادثه ، می‌تواند به اعصاب و نخاع فشار وارد کند. این باعث درد شدید ناگهانی در پشت یا در ناحیه تأمین ریشه عصبی آسیب‌دیده می‌شود. علاوه بر این، می‌تواند منجر به اختلالات حسی، فلج یا در موارد نادر، اختلالات مثانه و رکتوم شود.
ساییدگی و پارگی مفاصل مهره‌ای:
اسپوندیلیت روز، آرتروز مفصل فاست، سندرم فاست از مواردی هستند که می‌تواند منجر به محدودیت حرکت، به‌ویژه در ناحیه گردن و کمر شود. درد ممکن است در ناحیه آسیب‌دیده ایجاد شود که بخشی از آن منتقل می‌شود. درد عمدتاً با حرکات خاصی رخ می‌دهد، به‌عنوان‌مثال چرخش ناگهانی یا افزایش تکیه به عقب. در صورت لغزش مهره‌ها (اسپوندیلولیستزیس)، اعصاب نیز می‌توانند تحت‌فشار قرار گیرند. آمدن. در این حالت ممکن است فلج پاها، مثانه یا روده‌ها رخ دهد. علاوه بر این، لغزش دائمی مهره‌ها باعث افزایش ساییدگی و پارگی دیسک‌ها و مفاصل بین مهره‌ای می‌شود.
تشخیص بیماری دژنراتیو ستون فقرات
هنگام بررسی کمردرد، ابتدا از فرد موردنظر در مورد تصویر بالینی خود (تاریخ) به‌عنوان‌مثال در مورد نوع و مدت شکایات و محرک‌های احتمالی سؤال می‌شود. در طول معاینه فیزیکی، پزشک، به‌عنوان‌مثال، قدرت عضلانی، انعطاف‌پذیری و رفلکس‌ها را بررسی می‌کند و بررسی می‌کند که آیا اختلالات حسی یا علائم دیگر وجود دارد یا خیر. اغلب، بر اساس تاریخچه و معاینه، می‌توان ارزیابی کرد که آیا کمردرد علت جدی دارد یا خیر. اگر شواهدی از بیماری‌های خاص ستون فقرات وجود نداشته باشد، معمولاً در ابتدا نیازی به تشخیص بیشتر نیست. اگر درد علیرغم درمان طی چند هفته بهبود نیابد یا مشکوک به بیماری خاصی باشد، از روش‌های تصویربرداری به‌عنوان‌مثال اشعه ایکس، ام‌آرآی یا سی‌تی‌اسکن استفاده می‌شود. این می‌تواند برای مثال، در مورد فلج یا اختلالات حسی که نشان‌دهنده آسیب به یک ریشه عصبی خاص است، یا با علائم همراه مانند تب که می‌تواند نشان‌دهنده التهاب باشد، باشد.
تصویربرداری بیماری دژنراتیو ستون فقرات
اشعه ایکس از ستون فقرات تغییرات احتمالی را در بدن مهره‌ها نشان می‌دهد، به عنوان مثال استخوان‌سازی. نمایش اعصاب، ساختارهای نخاعی یا عرض کانال نخاعی را می‌توان با استفاده از CT (توموگرافی کامپیوتری) یا MRT (توموگرافی رزونانس مغناطیسی) انجام داد. با این روش‌ها، برای مثال، فتق دیسک، تنگی کانال نخاعی یا اسپوندیلولیستزیس را می‌توان مشاهده کرد.
مهم است که بدانید: تقریباً در همه بزرگسالان، تغییرات مربوط به سایش در استخوان‌ها و دیسک‌های بین مهره‌ای را می‌توان در فرایند تصویربرداری تشخیص داد. اغلب اینها هیچ مشکلی ایجاد نمی‌کنند. بیرون‌زدگی دیسک، آرتروز مفصل فاست، تنگی کانال نخاعی یا اسپوندیلولیستزیس نیز اغلب در افرادی که هیچ علامتی نشان نمی‌دهند توصیف می‌شود. تغییرات شرح داده شده دریافته‌ها لزوماً نباید به علائم مربوط باشد و می‌تواند منجر به درمان‌های غیرضروری شود؛ بنابراین توصیه می‌شود از تکنیک‌های تصویربرداری بااحتیاط استفاده شود.
الکترونوروگرافی
در صورت لزوم می‌توان از سایر روش‌های تشخیصی مانند اندازه‌گیری سرعت هدایت عصبی الکترونوروگرافی، (ENG) و الکترومیوگرافی (EMG) استفاده کرد. اینها روش‌های اندازه‌گیری الکتریکی هستند که عملکرد دستگاه‌های عصبی و ماهیچه‌ها را آزمایش می‌کنند. آزمایشات آزمایشگاهی ممکن است نشانه‌هایی از بیماری‌های التهابی را ارائه دهند. برای تشخیص آرتروز مفصل فاست، گاهی اوقات داروهای بی‌حس‌کننده در کنار ستون فقرات در نزدیکی مفاصل آسیب‌دیده تزریق می‌شود. اگر این اندازه‌گیری شود اگر درد کاهش یابد، این ممکن است نشانه‌ای از این باشد که علت درد در ناحیه مفاصل فاست است.
درمان بیماری دژنراتیو ستون فقرات
اکثر افراد در طول زندگی خود گاهی اوقات کمردرد را تجربه می‌کنند. علائم اغلب پس از مدتی خودبه‌خود از بین می‌روند. مهم است که فعال بمانید و به خودتان اجازه دهید تاحدامکان در زندگی روزمره خود محدود شوید. استراحت یا استراحت در بستر اغلب منجر به مزمن شدن علائم می‌شود.
مسکن‌های مختلفی وجود دارد که بسته به شدت علائم و میزان تحمل آنها می‌توان از آنها استفاده کرد. به عنوان مثال از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی استفاده می‌شود، اما همچنین از مواد افیونی یا داروهایی برای دردهای عصبی استفاده می‌شود.
ورزش یا فیزیوتراپی باعث آرامش و تقویت عضلات می‌شود. در دوره‌های فیزیوتراپی افراد مبتلا یاد می‌گیرند که چگونه الگوهای حرکتی نادرست را تغییر دهند و اطلاعات کلی در مورد ساختار، عملکرد و تسکین کمر دریافت کنند. گاهی اوقات از کاربردهای فیزیکی مانند گرما یا ماساژ برای حمایت از حرکت یا فیزیوتراپی استفاده می‌شود.
در مورد درد مزمن، هدف یافتن درمانی است که بیمار را قادر می‌سازد تا حد مکان با درد زندگی کند و با زندگی روزمره کنار بیاید. در این زمینه، حمایت روان‌درمانی از طریق رفتاردرمانی نیز می‌تواند مفید باشد. یک درمان به اصطلاح چندوجهی درد که در آن رویکردهای درمانی مختلف ترکیب شده است، همچنین می‌تواند به‌عنوان یک بیمار بستری در یک کلینیک درد انجام شد.
روش‌های تهاجمی
مانند تزریق داروهای ضدالتهابی و ضد درد در مجاورت ستون فقرات، برای کمردرد غیراختصاصی توصیه نمی‌شود و همچنین مداخلات جراحی نیز توصیه نمی‌شود. اگر دلایل خاصی برای علائم قابل اثبات باشد، در صورت لزوم می‌توان روش‌های تهاجمی یا جراحی را در نظر گرفت، برای مثال در مورد فتق دیسک یا تنگی نخاع. افراد مبتلا باید به طور جداگانه با پزشک خود بررسی کنند که آیا عمل جراحی منطقی است یا خیر. در انجام این کار، آنها باید مزایای واقعی مورد انتظار و عوارض احتمالی را در نظر بگیرند. در مورد مداخلات برنامه‌ریزی‌شده، می‌تواند ممکن است برای به‌دست‌آوردن یک ارزیابی دوم برای اطمینان بیشتر در مورد تصمیم درمانی مفید باشد.
پیشگیری و احتیاط
عوامل خطر اصلی برای بیماری‌های دژنراتیو ستون فقرات چاقی، عدم ورزش یا استرس بیش از حد در یک طرف است. بهترین پیشگیری از کمردرد و بیماری‌های تحلیل‌برنده ستون فقرات، ورزش کافی و تمرین در توالی وضعیت و حرکت است.
نظرات کاربران