دیسک کمر خفیف زمانی رخ می‌دهد که بالشتک‌های دیسک در ستون فقرات فرد از بین می‌روند. این بیماری بیشتر در افراد مسن شایع است. بعد از 40 سالگی، اکثر افراد دچار انحطاط ستون فقرات می‌شوند حتی اگر علائمی نداشته باشند. درمان مناسب می‌تواند منجر به تسکین درد و افزایش تحرک شود. بیماری دژنراتیو دیسک زمانی است که دیسک‌های ستون فقرات دچار فرسودگی می‌شوند. دیسک‌های نخاعی بالشتک‌های لاستیکی بین استخوان‌های ستون فقرات هستند که آن‌ها به عنوان کمک فنر عمل می‌کنند و به فرد در حرکت راحت و خم شدن کمک می‌کنند. دیسک‌های ستون فقرات با گذشت زمان تحلیل می‌روند و این یک روند طبیعی از پیری است. هنگامی که بالشتک‌ها از بین می‌روند، استخوان‌ها می‌توانند شروع به مالیدن به روی یک‌دیگر کنند. این تماس می‌تواند باعث درد و مشکلات دیگر شود. مانند:

  • اسکولیوز بزرگسالان: جایی که ستون فقرات خم می‌شود.
  • فتق دیسک: فتق دیسک برآمد، لغزنده یا پاره شده نیز نامیده می‌شود.
  • تنگی نخاعی: هنگامی رخ می‌دهد که فضاهای اطراف ستون فقرات فرد باریک می‌شود.
  • اسپوندیلولیستزیس: هنگامی که مهره‌ها در داخل و خارج از محل حرکت می‌کنند.
دیسک کمر خفیف

برخی عواملی که خطر ابتلا به دیسک کمر خفیف را افزایش می‌دهند عبارتنداز:

  • صدمات حاد مانند زمین خوردن.
  • چاقی.
  • رابطه جنسی بیولوژیکی.
  • سیگار کشیدن.
  • کار کردن در مشاغل سخت از نظر جسمی.
  • خشک شدن: دیسک‌ها دارای هسته نرم هستند که بیشتر حاوی آب است. با افزایش سن، این هسته به طور طبیعی مقداری آب از دست می‌دهد. در نتیجه، دیسک‌ها نازک می‌شوند و مانند گذشته جذب ضربه نمی‌کنند.
  • پارگی یا ترک خوردگی: صدمات جزئی می‌تواند منجر به ترک‌های کوچکی در دیسک‌های ستون فقرات شود.

علائم دیسک کمر خفیف

شایع‌ترین علائم بیماری دیسک کمر خفیف، گردن درد و کمردرد است. ممکن است دردی را تجربه کنید که می‌آید و می‌رود، هفته‌ها یا ماه‌ها در یک زمان ادامه می‌یابد. منجر به بی‌حسی یا سوزن سوزن شدن دست‌ها یا پاها می‌شود. باعث ایجاد درد در باسن و کمر می‌شود و با نشستن، خم شدن یا بلند کردن بدتر می‌شود.

دیسک کمر خفیف چگونه تشخیص داده می‌شود؟

برای تشخیص دیسک کمر خفیف، پزشک ممکن است با پرسیدن علائم فرد از او روند تشخیص را شروع کند. سؤالات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • درد کی شروع شده؟
  • کجا احساس درد می‌کنید؟
  • چه فعالیت‌هایی بیش‌ترین درد را ایجاد می‌کند؟
  • چه فعالیت‌هایی باعث کاهش درد می‌شود؟
  • آیا علائم دیگری مانند سوزن سوزن شدن یا بی حسی دارید؟
  • چقدر می‌توانید راه بروید؟

پزشک ممکن است از اسکن‌های تصویربرداری مانند اشعه ایکس، CT یا MRI استفاده کند. این آزمایشات می‌تواند وضعیت و تراز دیسک‌های فرد را نشان دهد. همچنین پزشک ممکن است یک معاینه فیزیکی برای بررسی موارد زیر انجام دهد:

عملکرد عصبی: پزشک ممکن است از چکش رفلکس برای بررسی واکنش‌های شما استفاده کند. ضعف یا عدم واکنش می‌تواند به این معنی باشد که اعصاب فرد آسیب دیده یا فشرده شده‌اند.

سطوح درد: ممکن است پزشک مناطق خاصی از کمرتان را لمس کرده یا فشار دهد تا میزان درد را اندازه گیری کند.

قدرت: ضعف یا انقباض عضلانی (آتروفی) می‌تواند به این معنی باشد که فرد دچار آسیب عصبی یا دیسک‌های تخریب شده است.

درمان دیسک کمر خفیف

دیسک کمر خفیف چگونه درمان می‌شود؟

معمولاً، پزشک ابتدا گزینه‌های درمانی غیر تهاجمی را توصیه می‌کند. در این صورت درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

فیزیوتراپی: انجام تمرینات تقویتی و کششی، تحت نظر کارشناس مربوطه.

داروها: مصرف داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی و شل کننده‌های عضلانی. داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) آسپرین، ناپروکسن (Naprosyn Aleve) ایبوپروفن و سلکوکسیب نمونه‌هایی از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی هستند که برای کاهش التهاب و تسکین درد استفاده می‌شوند. مسکن‌هایی مانند استامینوفن می‌توانند درد را تسکین دهند اما اثرات ضد التهابی NSAIDها را ندارند. استفاده طولانی مدت از داروهای ضد درد و NSAIDها ممکن است باعث زخم معده و همچنین مشکلات کلیوی و کبدی شود. از استروئیدها می‌توان برای کاهش تورم و التهاب اعصاب استفاده کرد. قرص‌ها به صورت خوراکی در دوز کاهش یافته در یک دوره پنج روزه مصرف می‌شوند.

تزریق استروئید: این روش تحت هدایت اشعه ایکس انجام می‌شود و شامل تزریق کورتیکواستروئید و عامل بی حسی در ستون فقرات است. این دارو مستقیماً به ناحیه دردناک منتقل می‌شود تا تورم و التهاب اعصاب را کاهش دهد. برای دستیابی به اثر کامل ممکن است تزریق‌های مکرر انجام شود. مدت زمان تسکین درد متفاوت است و هفته‌ها یا سال‌ها طول می‌کشد. تزریق همراه با برنامه فیزیوتراپی و یا برنامه تمرینات خانگی برای تقویت بدن انجام می‌شود.

نوروتومی فرکانس رادیویی: استفاده از جریان‌های الکتریکی برای سوزاندن اعصاب حسی و جلوگیری از رسیدن سیگنال‌های درد به مغز. همچنین برخی از افراد با استفاده از داروهای خانگی به تسکین درد می‌پردازند. درمان‌های خانگی ممکن است درد را برای مدت کوتاهی کاهش دهد.

عمل جراحی: اگر درمان‌های دیگر مؤثر نباشند، پزشک ممکن است جراحی را توصیه کند. در یک روش که دیسکتومی ‌نامیده می‌شود، قسمت آسیب دیده دیسک برداشته می‌شود. این به کاهش فشار بر اعصاب فرد کمک می‌کند. در برخی موارد، پزشک ممکن است کل دیسک را برداشته و یک دیسک مصنوعی را در آن قرار دهد. اگر مشکل جدی دارید، پزشک ممکن است استخوان‌های ستون فقرات را پس از برداشتن دیسک، به هم وصل (به طور دائم) کند.

کایروپراکتیک: تنظیم ستون فقرات درمانی است که متخصصان کایروپراکتیک برای بیماران مبتلا به دیسک کمر خفیف استفاده می‌کنند. متخصص کایروپراکتیک به ناحیه‌ای که بی‌حرکت است یا به درستی حرکت نمی‌کند فشار وارد می‌کند. فلسفه تنظیم کایروپراکتیک این است که مفاصل را به حرکت عادی‌تر برگرداند. حرکت خوب به کاهش درد و اسپاسم عضلانی کمک می‌کند.

چگونه می‌توان از دیسک کمر خفیف جلوگیری کرد؟

بهترین راه برای جلوگیری از دیسک کمر خفیف، قوی نگه داشتن ستون فقرات، داشتن یک شیوه زندگی سالم است که شامل ورزش منظم، رژیم غذایی متعادل و اجتناب از عوامل خطرزای خطرناک مانند سیگار کشیدن و داشتن اضافه وزن است.

نظرات کاربران

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

instagram logo call button