آرتروز گردن (Arthritis in the Neck) زمانی که گردن سفت و دردناک شود رخ می‌دهد. این عارضه به علت‌های مختلف و تقریبا شایع اتفاق می افتد. آرتروز هنگامی اتفاق می افتد که غضروف محافظ مفصل شروع به تجزیه می‌کند و دیگر حرکت صاف بین استخوان‌ها را تسهیل نمی‌کند، که در نهایت می‌تواند مفصل متورم و دردناک شود. وقتی این وضعیت در ستون فقرات گردنی ایجاد شود، به آن آرتروز گردن می گویند.
بیماری آرتروز گردن به تغییراتی می‌گویند که در مهره‌های گردن ایجاد و منجر به ساییدگی آن شده است. آرتروز گردن در مردان شایع‌تر از زنان است، مخصوصا کسانی که سن آنها بیش از 40 سال است احتمال ابتلا به آرتروز افزایش می‌دهند.
علل آرتروز گردن
آرتروز گردن با افزایش سن شیوع بیشتری پیدا می‌کند، بنابراین ساییدگی و پارگی طبیعی که توسط مفاصل وجهی به مرور زمان ایجاد می شود، یکی از عوامل اصلی ایجاد آن است. با این حال، جامعه پزشکی همچنان به بررسی این موضوع ادامه می دهد و به نظر می رسد عوامل دیگری نیز در ایجاد آرتروز نقش دارند، از جمله:
- ژنتیک: آرتروز گردن می‌تواند در خانواده‌ها ایجاد شود، که نشان می‌دهد برخی از افراد از نظر ژنتیکی مستعد ابتلا به غضروف هستند که زودتر از بین می‌رود.
- جراحت: اگر مفصل آسیب ببیند، مانند پارگی در غضروف و یا کپسول مفصلی محافظ، مفصل می‌تواند ملتهب شود و غضروف زودتر فرسوده شود. آسیب دیدگی مفصل می‌تواند به طرق مختلف مانند زمین خوردن یا هنگام شرکت در یک ورزش رخ دهد.
- شغل: مشاغل خاص، مانند مشاغلی که شامل حرکات تکراری زیاد یا برداشتن وسایل سنگین مانند ساخت و ساز هستند، می توانند فشار بیشتری بر ستون فقرات گردنی وارد کنند.
- وزن: افرادی که اضافه وزن دارند شرایطی دارند که زودتر به آرتروز از جمله در گردن مبتلا شوند. وزن بیشتر به معنی فشار بیشتر بر روی مفاصل است، اما احتمال دیگر این است که افراد با وزن اضافی ممکن است التهاب آسیب رسان تری را تجربه کنند
- استعمال دخانیات در آرتروز ستون فقرات نقش دارد.
علائم دیگر آرتروز گردن
- سر و صدا یا احساس خرد شدن هنگام چرخاندن گردن
- اسپاسم عضلات در گردن و شانه‌ها
- سردرد
- مشکل در راه رفتن
- ضعف در دست ها یا پاها
- از دست دادن تعادل
دو نوع دیگر از علائم که در افراد مبتلا به آرتروز گردن شایع است، رادیکولوپاتی و میلوپاتی است.
- رادیکولوپاتی، بر ریشه عصب نخاعی بخشی از عصب که از نخاع اصلی منشعب می‌شود، تأثیر می‌گذارد. معمولاً نوعی فشار بر ریشه عصب نخاعی علائمی مانند درد، ضعف، بی حسی یا احساس گزگز در اندام را ایجاد می‌کند.
- میلوپاتی یک روند بیماری آرتروز است که بر نخاع تأثیر خواهد گذاشت و باگذشت زمان به آرامی ظاهر می‌شود. علائم شامل فشرده شدن ریشه عصب نخاع، رادیکولوپاتی، درد، ضعف، بی حسی یا احساس گزگز در اندام است.
- آرتروز گردن می‌تواند ناتوان کننده باشد، مخصوصا اگر فشار بر روی نخاع وجود داشته باشد، که نهایتا منجر به از دست دادن قدرت، هماهنگی و تعادل می شود.
هنگامی که آرتروز گردن جدی است؟
اگر آرتروز گردنی پیشرفته شود و خارهای استخوانی به اندازه کافی بزرگ شوند، می‌توان در کانال نخاعی (تنگی کانال نخاع) و یا سوراخ بین مهره ای تنگی ایجاد کرد. وقتی این فضاها شروع به کم شدن می‌کنند، می‌تواند نخاع یا ریشه عصب گردنی را فشرده کند. برخی از علائم جدی که می‌تواند منجر به مشکل در گرفتن اشیا یا حتی مشکلات در راه رفتن یا هماهنگی شود. اگر نخاع یا ریشه عصبی به مدت کافی فشرده شود و در صورت عدم مراجعه به پزشک، آسیب دائمی می‌تواند رخ دهد.
گزینه های درمان غیر جراحی
اگر علائم آرتروز گردن خفیف باشد، درمان‌های معمول شامل یک یا چند مورد زیر است:
- هنگام تشدید علائم استراحت کنید: بعضی اوقات محدود کردن حرکات گردن برای مدت کوتاهی، مثلاً برای یک بعد از ظهر یا یک روز، کافی است تا التهاب پایین آمده و درد از بین برود.
- سرما و گرما درمانی: برای تسکین درد می‌توانید از روش سرما و گرمادرمانی استفاده کنید.
- داروهای بدون نسخه: داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن (به عنوان مثال Advil) ، ناپروکسن (به عنوان مثال Aleve) یا مهار کننده های COX-2 (به عنوان مثال Celebrex) می‌تواند به تسکین درد ناشی از التهاب همراه با آرتروز کمک کند. استامینوفن (به عنوان مثال تایلنول) یکی دیگر از داروهای مسکن بدون نسخه است که می تواند به شما کمک کند.
- سبک زندگی فعال: ورزش متوسط برای مفاصل، از جمله مفاصل جلوی گردن، مفید است. استفاده از حرکت بیشتر در برنامه روزانه اغلب باعث کاهش درد طولانی مدت ناشی از آرتروز گردنی می شود. پیاده‌روی می‌تواند یک روش خوب برای افزایش فعالیت روزانه و تقویت طبیعی اندورفین‌های خوب باشد.
- اصلاح فعالیت: گاهی اوقات محدود کردن یا حذف برخی فعالیت‌ها می تواند از بدترین حالت تشدید جلوگیری کند.
- فیزیوتراپی: یک فیزیوتراپیست پزشک متخصصی است که می‌تواند برنامه ای از ورزش و کشش ایجاد کند که نیازهای خاص بیمار را هدف قرار دهد. وقتی عضلات گردن قوی‌تر و انعطاف‌پذیرتر می‌شوند، احتمال اسپاسم و درد کمتر می شود.
- داروهای تجویز شده: یک پزشک ممکن است داروهای مخدر برای شما تجویز کند که مخدر نیز نامیده می شود و گیرنده های درد را در مغز مسدود می کند. گزینه دیگر می تواند شل کننده های عضلانی با قدرت تجویز باشد، که باعث کاهش اسپاسم عضلانی دردناک در گردن و عضلات اطراف می شود. مسکن های تجویزی معمولاً یک راه حل کوتاه مدت هستند و به طور مداوم توصیه نمی شوند.
- فرسایش فرکانس رادیویی (RFA) : رادیوفرکانسی(یا RF ) درمانی است که برای کاهش درد بکار می‌رود. جریان الکتریکی تولید شده با امواج رادیویی برای گرما دادن به یک ناحیه کوچک از بافت عصب استفاده می‌شود، و در نتیجه سیگنال‌های درد در آن ناحیه خاص را کاهش می‌دهد.
گزینه های درمان جراحی
در حالی که آرتروز گردنی تمایل به مزمن بودن دارد، علائم به ندرت پیشرفت می‌کنند و به جراحی نیاز دارند. برای بیماران با علائم شدید که مانع توانایی عملکرد آنها می شود، مانند بی‌حسی یا ضعفی که به بازو یا دست گسترش می یابد، جراحی می‌تواند یک گزینه باشد.
- دیسککتومی قدامی گردن و همجوشی (ACDF): یک جراح از جلوی گردن نزدیک می شود و دیسک را در سطح مهره ای که تغییرات دژنراتیو باعث ایجاد علائم شدید می شود، خارج می کند. سپس دیسک با یک اسپیسر تعویض می شود که ارتفاع کافی برای عبور بلامانع از ریشه های عصب گردنی را حفظ می کند و سطح مهره ها ذوب می شود بنابراین دیگر هیچ حرکتی (و نه انحطاط) اتفاق نمی افتد.
- لامینکتومی خلفی گردن: یک جراح از پشت گردن به ستون فقرات گردنی نزدیک می شود و قسمت پشتی مهره (لایه و فرآیند خار) را خارج می کند تا فضای بیشتری ایجاد کند و نخاع را از حالت فشرده خارج کند. اگر پایداری ستون فقرات نگران کننده باشد، می توان لامینکتومی را با همجوشی ستون فقرات ترکیب کرد.
نظرات کاربران