گلیوما یک نوع بدخیم سرطان است که از سلول‌های گلیا منشا می‌گیرد. این‌ها سلول‌هایی هستند که در مغز و بصل النخاع (به ندرت) و دقیقاً در سیستم عصبی مرکزی یافت می‌شوند و عملکرد پشتیبانی و ثبات نورون‌ها را انجام می‌دهند. مانند تمام تومورهایی که بر مغز تأثیر می‌گذارند، با رشد غیرطبیعی یک توده سلولی در مغز این مشخص می‌شود. در این مقاله به بررسی تومور گلیوم عصب بینایی پرداخته‌ایم. اشکال مختلفی از گلیوم وجود دارد و بسته به سلول‌های گلیال که از آن منشأ می‌گیرند، به موارد زیر متمایز می‌شوند.
- آستروسیتوم‌ها: بر اساس آستروسیت‌ها هستند.
- الیگودندروگلیوما: الیگودندروسیت‌ها قرار دارند.
- اپندیموم‌ها: سلول‌های اپاندیمی را به عنوان محل خود دارند.
- گلیوماهای مختلط: به طور همزمان بر اساس آستروسیت‌ها و الیگودندروسیت‌ها هستند.
آنها همچنین به 4 سطح شدت تقسیم می‌شوند که پارامترهای سرعت رشد و پرخاشگری تومور را مشخص می‌کند.
- درجه I درجه پایین.
- درجه دوم درجه پایین.
- درجه III درجه بالا یا آناپلاستیک.
- درجه IV درجه بالا یا گلیوبلاستوم.
اگرچه این یک نئوپلاسم نادر است، اما 80 درصد از سرطان‌هایی را تشکیل می‌دهد که بر سیستم عصبی مرکزی تأثیر می‌گذارند. این یک آستروسیتوم با درجه پایین است که در نتیجه در سطح آستروسیت‌های واقع در عصب بینایی یا در مسیرهای بینایی ایجاد می‌شود. اغلب در کودکان زیر 10 سال دیده می‌شود و یکی از عوارض اصلی نوروفیبروماتوز 1 است.
علت تومور گلیوم عصب بینایی
تا به امروز، علت اصلی تشکیل و بیان گلیوم در افراد مبتلا هنوز با وضوح و قطعیت شناسایی نشده است. فرض بر این است که منشأ آن می‌تواند در نتیجه وجود یک جهش ژنتیکی سلول‌های گلیال رخ دهد، همانطور که به طور معمول برای انواع تومور مغزی اتفاق می‌افتد. با این حال، مشخص است که شرایط ژنتیکی خاصی وجود دارد که به ویژه با شروع گلیوم بینایی مرتبط است. یکی از موارد مشخص شده نوروفیبروماتوز نوع 1 است که در آن حدود 20٪ از کودکان مبتلا نیز به این بیماری مبتلا می‌شوند.
علائم تومور گلیوم عصب بینایی چیست؟
گلیوم اپتیک یک آسیب شناسی چشم است، بنابراین علائم عمدتاً مربوط به عملکرد بینایی است. علائم گلیوما بینایی عبارتند از:
- از دست دادن بینایی؛ از دست دادن کامل در شدیدترین موارد یا در پیشرفته‌ترین مراحل
- حرکات سریع کره چشم
- استرابیسم
- سردرد مشخصه تومورهای مغزی
- تشنج
- احساس تهوع و استفراغ
اختلالات اخیر به این دلیل است که فشار داخل جمجمه افزایش می‌یابد و می‌تواند با رشد پیش رونده توده تومور شدت خود را افزایش دهد.
تشخیص گلیوم بینایی
تشخیص گلیوم بینایی شامل معاینه عصبی بالینی، معاینات رادیولوژیکی و معاینه بافت شناسی است. در طول معاینه عصبی، یکپارچگی سیستم عصبی مرکزی در کارهای بینایی ارزیابی می‌شود. بنابراین، قابلیت‌های بینایی بیمار، هم از طریق مشکلاتی که بیمار ادعا می‌کند با آن مواجه است و هم از طریق برخی درخواست‌های پزشک (مانند دنبال کردن آهسته انگشت خود در حین حرکت در میدان بینایی) بررسی می‌شود. علاوه بر این، می‌توان ارزیابی‌های عمیق و دقیق‌تری از حدت بینایی و میدان بینایی انجام داد.
پس از آن، بیمار تحت معاینات ابزاری رادیولوژیکی قرار می‌گیرد. مواردی که برای بررسی مغز و شناسایی احتمال وجود گلیوما بینایی مورد استفاده قرار می‌گیرند عبارتند از:
توموگرافی کامپیوتری (CT) مغز
این تصویر برداری اغلب ابتدا انجام می‌شود زیرا تومورهای مغزی معمولاً در تصاویر سی تی قابل مشاهده هستند. این شامل استفاده از یک ماده حاجب است که به جریان خون تزریق می‌شود، که امکان مشاهده بهتر ناهنجاری‌های موجود را فراهم می‌کند.
رزونانس مغناطیسی مغز (MRI)
این معاینه استاندارد طلایی برای تشخیص رادیولوژیک گلیومای بینایی است، زیرا به شما امکان می‌دهد حتی تصاویر واضح‌تر از CT بدست آورید. به این ترتیب، شناسایی فرآیندهای تغییر یافته را آسان‌تر می‌کند. همچنین در این حالت تزریق ماده حاجب ضروری است.
بیپوسی
در نهایت، بیوپسی مغز با بررسی بافت شناسی بعدی انجام می‌شود. پس از شناسایی، از طریق آزمایشات ابزاری رادیولوژیکی، ناحیه تحت تاثیر توده تومور، قسمت کوچکی از آن گرفته می‌شود. سپس به آزمایشگاه فرستاده می‌شود و در آنجا زیر میکروسکوپ تجزیه و تحلیل می‌شود. این تنها تحقیقی است که قادر به تایید قطعی تشخیص گلیوم بینایی است و از اهمیت اساسی برخوردار است. همانطور که گفته شد گلیوما در واقع می‌تواند سلول‌های مختلف را تحت تاثیر قرار دهد و در نتیجه منجر به سرطان‌های زیادی شود.
درمان تومور گلیوم عصب بینایی
درمان گلیوما بینایی اساساً شامل یک رویکرد جراحی است که شامل برداشتن توده تومور است. عمل جراحی معمولاً میزان موفقیت خوبی دارد. با این حال، شرایطی وجود دارد که در آن امکان برداشتن کل توده وجود ندارد و بنابراین فقط می‌توان برداشت جزئی تومور را انجام داد. در این موارد، بیمار باید دوره‌های رادیوتراپی یا شیمی درمانی را نیز در دوره پس از عمل انجام دهد تا تشکیل نئوپلاستیک باقی مانده در محل کاهش یابد. این مسیر درمانی معمولاً در بیمارانی توصیه می‌شود که تومور منحصراً در عصب بینایی موضعی دارند. اگر محل گلیوما بینایی باید شامل کیاسم و یا مسیرهای بینایی باشد، توصیه می‌شود دوره‌های رادیوتراپی را انجام دهید. در مورد تومورهای عود کننده، به جای آن از شیمی درمانی استفاده می‌شود.
ابزار جبرانی و گلیوم بینایی
گلیوما بینایی وضعیتی است که مهارت‌های بینایی افراد مبتلا به آن را به شدت ناتوان می‌کند. علاوه بر این، خطر بدتر شدن و عود بیماری، توانایی دیدن جهان را به وضوح با چشمان خود به خطر می‌اندازد. برای کمک به این بیماران، برخی از ابزارهای جبرانی وارد عمل می‌شوند که می‌توان استفاده از آنها را در مناطق خاصی برای پاسخگویی به نیازهای فرد کاهش داد. برای مطالعه، می‌توان از کتاب های صوتی استفاده کرد که به طور خاص برای رهایی از این فعالیت روزانه از استفاده از بینایی و در نتیجه ارائه روشی جایگزین برای خواندن، که از کانال گوش استفاده می‌کند، استفاده کرد.
نظرات کاربران