بیماری سندروم پیریفورمیس فشرده سازی عصب سیاتیک توسط عضله پیریفورمیس است که بخشی از ماهیچه‌های لگن است. کار بیش از حد این عضله می‌تواند باعث کوتاه شدن آن شود. در نتیجه عصب سیاتیک را ضخیم، سفت و منقبض می‌کند که به نوبه خود منجر به درد باسن و لگن می‌شود. این‌ دردها می‌توانند تا پاها تابش کنند. به دلیل ارتباط مستقیم با عصب، پزشکان از این سندرم به عنوان شبه سیاتیک نیز یاد می‌کنند. در سندرم پیریفورمیس، عصب سیاتیک له‌شده و باعث درد می‌شود.

بیماری سندروم پیریفورمیس

عضله پیریفورمیس کجاست و چه وظیفه ای دارد؟

عضله پیریفورمیس یکی از عضلات اسکلتی عضلات عمقی ران است. از پایین ستون فقرات به سمت خارج ران کشیده می‌شود. از لگن عبور می‌کند و در نتیجه ارتباطی بین رباط صلیبی و لگن ایجاد می‌کند. عضله گلابی شکل و به ضخامت انگشت عمدتاً مسئول چرخش خارجی مفصل ران است و همچنین از ربودن ران که به سمت بیرون هدایت می‌شود پشتیبانی می‌کند.

علائم بیماری سندروم پیریفورمیس چیست؟

بیماری سندروم پیریفورمیس با درد شدید در باسن و ران شروع می‌شود. درد اغلب ببه عنوان کشیدن شدید یا ضربه چاقو بیان می‌شود. این احساس ناراحت کننده می‌تواند از مهره‌های کمر، از طریق زانو تا ساق پا پخش شود. سوزن سوزن شدن یا بی حسی در این نواحی نیز شایع است. افزایش فشار روی عصب سیاتیک نیز باعث افزایش درد می‌شود. وضعیت نشستن این فشار را افزایش می‌دهد. حرکات چرخشی، مانند حرکاتی که هنگام روی هم زدن پاها انجام می‌شود، نیز می‌تواند درد را افزایش دهد. حتی هنگام خواب، پاهای خمیده می‌تواند باعث اسپاسم عضله و فشار بر روی عصب سیاتیک شود.

چه چیزی باعث بیماری سندروم پیریفورمیس می‌شود؟

به بیان ساده، سندرم پیریفورمیس را می‌توان در بارگذاری بیش از حد یا بارگذاری نادرست عضله پیریفورمیس ردیابی کرد. در نتیجه بافت کوتاه شده و سفت می‌شود. این حالت غیرطبیعی عضله باعث انقباض یا حتی نیشگون گرفتن عصب سیاتیک مجاور می‌شود که به نوبه خود باعث درد شدید می‌شود. سندرم پیریفورمیس می‌تواند به دلیل یک مسیر مادرزادی و نسبتاً غیرمعمول عصب سیاتیک رخ دهد، می‌تواند توسط تروما ایجاد شود، یا همچنین می‌تواند به دلیل التهاب عضله پیریفورمیس ناشی از ورزش یا نشستن طولانی باشد.

کدام عوامل خطر باعث ایجاد سندرم پیریفورمیس می‌شود؟

فشار کاذب روی پیریفورمیس زمانی می‌تواند اتفاق بی‌افتد که شما عمدتاً در زندگی روزمره خود بنشینید، حالت خمیده داشته باشید یا مجبور باشید اجسام سنگین را بلند کنید. اما علاوه بر نشستن بیش از حد، ورزش بیش از حد به خصوص به صورت آهسته دویدن یا دوچرخه‌سواری را می‌توان از محرک‌های این سندرم به حساب آورد. یکی دیگر از محرک‌ها نیز می‌تواند تروما باشد، در این صورت علائم اغلب تا هفته‌ها پس از آسیب عضله ظاهر نمی‌شوند. ضربه به پشت، کمر یا حتی لگن می‌تواند باعث چنین ضربه‌ای شود و منجر به سفت شدن عضله شود. سندرم پیریفورمیس می‌تواند از جمله با نشستن طولانی مدت مانند در مطب ایجاد شود.

اما نه تنها جنبه‌های فیزیکی باعث افزایش استفاده بیش از حد از عضله می‌شود. کفش نامناسب برای دویدن نیز می‌تواند در این امر موثر باشد. به خصوص آقایان دوست دارند کیف پول خود را بدون فکر کردن در جیب پشتی خود حمل کنند. اما وضعیت نشستن کج منجر به رشد نادرست پیریفورمیس نیز می‌شود، به همین دلیل است که باید سعی کنید از آن اجتناب کنید.

در مورد درد عضله پیریفورمیس چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

اگر درد برای چند هفته ادامه داشت و تمرینات کششی یا سایر اقدامات تاثیری نداشت، باید به پزشک مراجعه کنید. هر چه زودتر علت را تشخیص دهید، درمان راحت‌تر خواهد بود. همچنین باید مراقب علائم باشید. زیرا اگر درد به انگشتان پا کشیده شود، می تواند نشانه فتق دیسک باشد که باید به سرعت توسط پزشک درمان شود.

چگونه پزشکان بیماری سندروم پیریفورمیس را تشخیص می‌دهند؟

پزشکان معمولاً تشخیص را بر اساس توصیف علائم، معاینات فیزیکی و تست‌های استرس عضلانی مختلف انجام می‌دهند. در برخی موارد، متخصص از قبل می‌تواند تنش را احساس کند عضله پیریفورمیس را شناسایی کند. به اصطلاح تست استرس حرکاتی هستند که به دلیل سفت شدن عضله دیگر بدون درد امکان پذیر نیستند. برای انجام این کار، متخصصان میزان درد را در طول توالی‌های حرکتی خاص، مانند کشش پا در برابر مقاومت، تجزیه و تحلیل می‌کنند. به طور فزاینده‌ای علت را در حرکات یا وضعیت‌های نادرست جستجو می‌کنند.

تجزیه و تحلیل دویدن مخصوصاً برای این کار مناسب است، که در آن جراح ارتوپد سبک دویدن شما را مشاهده می‌کند و از آن برای جلب توجه به موقعیت‌های نادرست یا توالی حرکتی نادرست استفاده می‌کند. تاکنون هیچ آزمایشی وجود ندارد که به وضوح بیماری را تشخیص دهد، به همین دلیل است که پزشک باید قبل از تشخیص سندرم پیریفورمیس، ابتدا بیماری‌های دیگر را رد کند. او می‌تواند از طریق تصویربرداری رزونانس مغناطیسی، اشعه ایکس یا سونوگرافی به این نتایج مهم دست یابد.

بیماری سندروم پیریفورمیس

بیماری سندروم پیریفورمیس چگونه درمان می‌شود؟

روش‌های درمانی مختلفی برای سندرم پیریفورمیس وجود دارد. بسته به دردتان، پزشک معالج به شما توصیه می‌کند که فعلاً حرکات دردناک را متوقف کنید و داروهای ضدالتهابی نیز تجویز می‌کند. همچنین می‌توان مسکن‌ها را مستقیماً به نقاط ماشه‌ای تزریق کرد. تشخیص سندرم پیریفورمیس معمولاً بسیار ساده است فیزیوتراپی نیز بخش مهمی از درمان است، زیرا به کاهش فشار روی عصب سیاتیک شما کمک می‌کند. فیزیوتراپیست می‌تواند عضلات اطراف پیریفورمیس آسیب دیده را کشیده یا به نقاط ماشه‌ای دردناک در عضلات سرینی فشار وارد کند.

پزشک معالج شما همچنین می‌تواند به شما کمک کند تا تمرینات کششی مناسب را برای خود بیابید و همچنین حرکات و وضعیت شما را تجزیه و تحلیل کند و در صورت لزوم آنها را اصلاح کند. کمپرس‌های سرد و گرم نیز می‌توانند به شل شدن عضلات سفت کمک کنند. مداخله جراحی فقط در موارد نادر ضروری است و تنها به عنوان آخرین راه حل در نظر گرفته می‌شود.

آیا می توان از سندرم پیریفورمیس جلوگیری کرد؟

راه‌های مختلفی برای کاهش خطر ابتلا به سندرم پیریفورمیس وجود دارد. به طور کلی، توصیه می‌شود به طور منظم ورزش کنید، به خصوص اگر در دفتر کار می‌کنید و یا عمدتاً می‌نشینید. شما می‌توانید این کار را به روش‌های بسیار متفاوت انجام دهید. تمرینات کششی ویژه و تمرینات قدرتی عضلات پشت، باسن و لگن به شما کمک می‌کند تا وضعیت خود را تثبیت کنید و در نتیجه از کوتاه شدن عضله پیریفورمیس جلوگیری کنید. اگر در طول روز زیاد می‌نشینید، بهتر است وضعیت خود را تغییر دهید یا در بین کارها بلند شوید تا عضله را تسکین دهید. همچنین مهم است که حرکات و استرس زندگی روزمره خود را در ورزش متعادل کنید. بنابراین اگر زمان زیادی را در حالت نشسته می‌گذرانید، باید به جای دوچرخه سواری دویدن یا شنا را امتحان کنید تا از فشار بیشتر عضله جلوگیری کنید.

نظرات کاربران

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

instagram logo call button