مراقبت های بعد از عمل دیسک کمر با لیزر چگونه است؟

جراحی ستون فقرات با لیزر یک جراحی کم تهاجمی ستون فقرات است که در آن برش‌های کوچکی به طول کمتر از یک اینچ برای دسترسی به ساختارهای ستون فقرات ایجاد می‌شود. در مقایسه با جراحی باز کمر که در آن یک برش بزرگ در پشت برای دسترسی به ستون فقرات ایجاد می‌شود، روش‌های کم تهاجمی منجر به زخم و آسیب کمتری به ساختارهای اطراف می‌شوند و اغلب منجر به درد کمتر و زمان بهبودی کوتاه‌تر می‌شوند. جراحی دیسک کمر با لیزر یک نوع جراحی است که با انواع دیگر جراحی‌های کمر، مانند جراحی سنتی کمر و جراحی کم تهاجمی ستون فقرات (MISS) فرق دارد. در ادامه هر روش را بررسی خواهیم کرد و بیش‌تر در مورد مراقبت‌ های بعد از عمل دیسک کمر با لیزر صحبت خواهیم کرد.

جراحی سنتی دیسک کمر یا جراحی باز دیسک کمر چگونه است؟

در طی جراحی سنتی کمر، جراح یک برش طولانی در پشت ایجاد می‌کند. سپس عضلات و سایر بافت‌ها را به منظور دسترسی به ناحیه آسیب دیده ستون فقرات دور می‌کنند. این منجر به زمان بهبودی طولانی‌تر می‌شود و ممکن است باعث آسیب بافتی شود.

جراحی روش MISS

در روش MISS از برش کوچک‌تری نسبت به جراحی سنتی استفاده می‌شود. برای ایجاد یک تونل کوچک به منظور دسترسی به محل جراحی از ابزار خاصی به نام جمع کننده لوله‌ای استفاده می‌کنند. از ابزارهای تخصصی مختلفی در طول جراحی استفاده می‌شود. از آنجایی که روش MISS کم تهاجمی است، می‌تواند منجر به درد کمتر و بهبودی سریع‌تر شود.

جراحی لیزری دیسک کمر

در طی جراحی کمر با لیزر، از لیزر برای برداشتن بخش‌هایی از بافت اطراف نخاع و اعصاب پشت استفاده می‌شود. برخلاف سایر انواع جراحی کمر، ممکن است فقط برای شرایط بسیار خاص، مانند زمانی که فشرده سازی عصب باعث درد می‌شود این روش مناسب باشد. جراحی لیزر کمر و MISS اغلب با یکدیگر اشتباه گرفته می‌شوند یا تصور می‌شود که یکسان هستند. جراحی کمر با لیزر نسبتاً نادر است و مطالعات بالینی کمی وجود دارد که مزایای عمل جراحی با لیزر را در مقایسه با روش‌های دیگر نشان داده باشد. لیزر را می‌توان برای کاهش فشار عصب با هدف تسکین درد استفاده کرد. این کار تحت بی حسی موضعی انجام می‌شود، به این معنی که پوست و عضلات اطراف کمر فرد از درد بی حس می‌شوند. همچنین ممکن است برای این عمل آرام بخش تزریق شود.

جراحی لیزری PLDD

یکی از روش‌های جراحی لیزری کمر جهت رفع فشار دیسک با لیزر از راه پوست، PLDD نام دارد. در این روش از لیزر برای برداشتن بافت دیسک استفاده می‌شود که ممکن است باعث فشرده شدن و درد عصب شود. در طول عمل PLDD، لیزر به هسته دیسک آسیب دیده منتقل می‌شود. سپس از انرژی لیزر برای برداشتن دقیق بافتی که ممکن است بر روی عصب فشار وارد کند استفاده می‌شود.

فواید جراحی لیزری دیسک کمر

مزایای جراحی دیسک کمر با لیزر این است که نسبت به روش جراحی سنتی کمر تهاجم کمتری دارد. علاوه بر این، می‌توان آن را در کلینیک به صورت سرپایی و تحت بی حسی موضعی انجام داد. از بسیاری جهات، بسیار شبیه به MISS است.

آیا می‌توان از جراحی لیزری برای بهبود بیماری‌های دژنراتیو ستون فقرات استفاده کرد؟

جراحی کمر با لیزر برای برخی از بیماری‌ها مانند بیماری‌های دژنراتیو ستون فقرات توصیه نمی‌شود. علاوه بر این، علائم پیچیده‌تر دیسک کمر اغلب به روش جراحی سنتی نیاز دارند.

عوارض جراحی لیزری دیسک کمر

هر روشی می‌تواند عوارض جانبی یا عوارض بالقوه‌ای داشته باشد. این در مورد جراحی دیسک کمر با لیزر نیز صادق است. یکی از اصلی‌ترین عوارض بالقوه جراحی کمر با لیزر، آسیب به بافت اطراف است. از آنجایی که از لیزر برای این روش استفاده می‌شود، آسیب حرارتی می‌تواند به اعصاب، استخوان و غضروف اطراف رخ دهد. یکی دیگر از عوارض احتمالی عفونت است. این می‌تواند در هنگام قرار دادن پروب رخ دهد، اگر پروتکل‌های بهداشتی مناسب رعایت نشود ممکن است آنتی‌بیوتیک‌های پیشگیرانه برای کمک به جلوگیری از عفونت در اختیار فرد قرار گیرد.

زمان بهبودی بعد از جراحی لیزری دیسک کمر چقدر است؟

زمان بهبودی ممکن است بسته به فرد و روش خاص انجام شده متفاوت باشد. برخی از افراد ممکن است بتوانند نسبتاً سریع به فعالیت‌های عادی بازگردند، در حالی که برخی دیگر ممکن است به زمان بیشتری نیاز داشته باشند. معمولا بعد از یک هفته می‌توانید به انجام فعالیت‌های خود بازگردید.

مراقبت های بعد از عمل دیسک کمر با لیزر

روش‌های مختلفی وجود دارد که می‌تواند به کاهش درد ناشی از لیزر کمک کند. این روش‌ها عبارتنداز:

پزشک می‌تواند انواع مختلفی از داروها را برای کمک به درد تجویز کند. این موارد می‌تواند شامل مواردی از این قبیل باشد:

• داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)
• شل کننده‌های عضلانی
• مسکن‌های مخدر (فقط برای مدت زمان بسیار کوتاه)
• داروهای ضد تشنج
• تزریق استروئید
• تزریق کورتیکواستروئیدها در نزدیکی ناحیه آسیب دیده می‌تواند به تسکین التهاب اطراف عصب کمک کند

فیزیوتراپی: فیزیوتراپی می‌تواند به قدرت و انعطاف پذیری و جلوگیری از مشکلات بعدی کمک کند. این می‌تواند شامل تمرینات مختلف، کشش‌ها و اصلاحات در وضعیت بدن باشد.

مراقبت در منزل: استفاده از وسایلی مانند کمپرس‌های گرم یا سرد می‌تواند به کاهش درد کمک کند. علاوه بر این، برخی از NSAIDهای بدون نسخه مانند ایبوپروفن نیز ممکن است کمک کننده باشد.