تومورهای ستون فقرات بر اساس محل قرارگیری‌شان تقسیم‌بندی می‌شوند:
- اکسترادورال یا ستون فقرات
- اینترادورال اکسترامدولاری
- اینترادورال داخل مدولاری
تومورهای اکسترادورال ستون فقرات
75 درصد از بیماران مبتلا به تومورهای بدخیم از متاستازهای مهره ای نیز رنج می‌برند. اینها بیشتر با سرطان‌های سینه، ریه، پروستات، کلیه، تیروئید و روده بزرگ مرتبط هستند. متاستاز به طور معمول از بدن مهره شروع به رشد می کند. 95 درصد متاستازهای نخاعی خارج از رحم هستند و به ویژه:
- متاستازهای کمری 22%
- متاستاز قفسه سینه 70%
- متاستاز گردن رحم 8%
تومورهای اکسترادورال یا ستون فقرات چگونه تقسیم می‌شوند؟
تومورهای ستون فقرات به دسته‌های زیر تقسیم می‌شوند:
تومورهای استخوانی
- خوش‌خیم: استئوما، استئوما استئوم، استئوبلاستوم، تومور سلول غول پیکر.
- بدخیم: استئوسارکوم، سارکوم یوینگ، میلوم.
تومورهای غضروفی
- خوش‌خیم: کندروما، استئوکندروما، کندروبلاستوما.
- بدخیم: کندروسارکوم.
تومورهای عروقی
- خوش‌خیم: همانژیوم، لنفانژیوم، آنژیورتیکولوم
- بدخیم: آنژیوسارکوم، همانژیوپری سیتوما
تومورهای بافت همبند
- خوش‌خیم: فیبروم، لیپوم
- بدخیم: فیبروسارکوم، لیپوسارکوم.
تومورهای خارج مدولاری اینترادورال
این تومورها می‌توانند در ریشه ایجاد شوند ویا در سخت شامه مانند مننژیوم. حدود 40 درصد نوروماها و حدود 80 درصد مننژیوم‌ها قسمت قفسه سینه را درگیر می‌کنند.
شایعترین نوع آن نورینوما یا شوانوم است که در 30 درصد موارد، در هر سنی ممکن است حمله کند و تقریباً در همه موارد خوش خیم است. به دنبال آن مننژیوم با 25 درصد و شیوع زنان، به ویژه در سنین 50 تا 70 سالگی. اشکال دیگر نادرتر هستند.
تومورهای خارج مدولاری اینترادورال چگونه تقسیم می شوند؟
- اشکال خوش‌خیم: مننژیوم، نوروم، درموئید، اپیدرموئید، لیپوم
- اشکال بدخیم: متاستاز
تومورهای داخل مدولاری اینترادورال چیست؟
این تومورها بسیار نادر هستند و ترجیحاً بزرگسالان را تحت تأثیر قرار می دهند.شایعترین آنها اپاندیموم‌ها (45٪) هستند که در مردان نسبت به زنان کمی شایع است، به ویژه در سطح دهانه رحم و بین 30 تا 60 سال شایع‌تر است و آستروسیتومها (35٪): عمدتا تومورهای خوش خیم، که عمدتا کودکان و جوانان را مبتلا می‌کنند. ، با درگیری دهانه رحم و سرویکو قفسه سینه.
همانژیوبلاستوم و لیپوم به ترتیب 2-3 درصد از نئوپلاسم های داخل مدولاری را تشکیل می‌دهند. از سوی دیگر، بروز آنژیوم کاورنو، تومورهای درموئید و اپیدرموئید، تراتوم و متاستاز بسیار نادرتر است.
تومورهای اینترادورال داخل مدولاری چگونه تقسیم می شوند؟
- اشکال خوش خیم: اپاندیموم، آستروسیتوم جوان، آنژیورتیکولوم، درموئید، اپیدرموئید، کلستئاتوم، لیپوم.
- اشکال بدخیم: آستروسیتوم آناپلاستیک، گلیوبلاستوم، متاستاز.
علائم تومورهای ستون فقرات چیست؟
علامت مشخصه نئوپلاسم‌های ستون فقرات راشیالژی یا درد در ستون فقرات است. این درد کسل‌کننده و عمیق، با انقباض دردناک عضلات پاراورتبرال همراه است و می‌تواند با درد رادیکولار (مطابق با عصب حسی درگیر) همراه باشد، به خصوص در مورد تومورهای داخل مغزی خارج مدولاری. علاوه بر درد، بیمار ممکن است اختلالات حرکتی، حسی، اسفنکتری و جنسی را تجربه کند .
اختلالات حرکتی می‌تواند ناشی از آسیب به ساختارهایی باشد که عملکرد حرکتی را کنترل می‌کنند، مانند ریشه‌های حرکتی (فلج شل)، شاخ های قدامی نخاع (فلج شل) و مجاری قشر نخاعی (فلج اسپاستیک). فرد احساس سنگینی یا ضعف در یک یا چند اندام خواهد کرد.
گسترش اختلالات حرکتی نشان دهنده نوع تومور نخاعی است که بیمار از آن رنج می‌برد. به عنوان مثال، تومورهای داخل مدولاری با نقص حرکتی نزولی همراه با آسیب اولیه فیبرهای مرکزی و سپس فیبرهای جانبی تر مشخص می‌شوند. از سوی دیگر، تومورهای خارج مدولاری با علائم صعودی مشخص می‌شوند.
شروع علائم در نئوپلاسم‌های بدخیم و تومورهای داخل مدولاری سریعتر است. در واقع، آنها در یک فضای بسیار کوچک شکل می‌گیرند و نشانه ای بسیار زودتر از حضور خود را نشان می‌دهند.
شایع ترین اختلالات حسی
عبارت‌اند از پارستزی (سوزن‌سوزن‌شدن)، احساس به خواب رفتن، احساس گرما/سرما و کم بیهوشی، یا احساس پوست مرده یا احساس از دست دادن بخشی یا تمام اندام. همانطور که در نقص حرکتی اتفاق می افتد، اختلالات حسی نیز در تومورهای خارج مدولاری پیشرفت صعودی و در تومورهای داخل مدولاری نزولی دارند. اسفنکتر و اختلالات جنسی تومورهای مخروط مدولاری، بخش نهایی نخاع را مشخص می کند و شروع دیررس دارد.
سرطان ستون فقرات چگونه تشخیص داده می شود؟
به منظور تشخیص از معاینه بالینی و معاینات ابزاری استفاده می‌کنند. بررسی‌های رادیولوژیکی مانند اشعه ایکس، سی‌تی‌اسکن و تصویربرداری رزونانس مغناطیسی ستون فقرات که به ما امکان می‌دهد ماهیت این تومورها را مشخص کنیم، بسیار مفید هستند.
با این حال، تایید با معاینه بافت شناسی به دست می‌آید. بنابراین انجام بیوپسی از ضایعه یا قرار دادن مواد برداشته شده در طول عمل به معاینه بافت شناسی ضروری است.
درمان تومورهای ستون فقرات
در صورت متاستاز، درمان چند رشته ای است و می‌توان از جراحی، شیمی درمانی و رادیوتراپی استفاده کرد. این رویکرد تصویر بالینی بیمار، شرایط سلامتی او، ضایعه اولیه متاستاز و امید به زندگی بیمار را در نظر می‌گیرد.
درمان جراحی در موارد زیر ضروری است:
- شکست رادیوتراپی
- تشخیص ناشناخته
- شکستگی های پاتولوژیک ناپایدار
- بدتر شدن اختلال عصبی در سمت حرکتی و یا حسی
- محلی سازی واحد
- علائم شدید تحریک ریشه
بسته به محل و وسعت تومور، یکپارچگی استخوان و درجه ناتوانی بیمار (با حداقل شش ماه امید به زندگی)، جراح انتخاب می‌کند که رفع فشار یا تثبیت را انتخاب کند.
رفع فشار خلفی در حضور متاستازهای اکسترادورال با توزیع عمدتاً در قوس خلفی و متاستازهای داخل دورال، برای برداشتن بهتر ترانس دورال اندیکاسیون دارد.
رفع فشار و تثبیت قدامی زمانی نشان داده می شود که انجام کورپکتومی، حتی چند سطحی، برای تثبیت با تضمین حمایت معتبر از بار محوری در بخش های دست نخورده تومور ضروری باشد.
تومورهای اینترادورال برای برداشتن ضایعه نیاز به جراحی دارند. حتی تومورهای اینترادورال اکسترادورال (به ویژه در مورد نوروما و مننژیوم) با پیش آگهی خوب و بهبود عملکرد کامل ممکن برداشته می‌شوند.
حتی در مورد تومورهای داخل مدولاری غیر نفوذی (اپاندیموم، همانژیوبلاستوما، آستروسیتوم جوان)، می‌توان با امکان بهبودی کامل، حذف را انجام داد.
از طرف دیگر تومورهای داخل مدولری نفوذی (آستروسیتوما، گلیوبلاستوما، لیپوم ها) را نمی‌توان به طور کامل حذف کرد. در حضور آنها معمولاً بقایای کوچکی باقی می ماند که در نتیجه پس از مدتی عود می‌کند.
نظرات کاربران